Maczki, pierwotnie zwane Granicą, były osadą wyrosłą w połowie XIX w. obok stacji kolejowej na granicy cesarstwa rosyjskiego.
Do momentu wybudowania obecnego kościoła kult sprawowano w pierwszej kaplicy usytuowanej przy stacji kolejowej, w której nabożeństwa dla pracowników kolejowych odprawiał kapłan z parafii Zagórze.
W roku 1880 zawiązał się komitet budowy kościoła. Komitetowi przewodniczył wówczas nowy zawiadowca stacji Granica Adam Dziewulski.
Świątynia – według projektu Artura Goebla – została wybudowana w latach 1892-1894 w stylu neogotyckim staraniem zawiadowcy stacji Adama Dziewulskiego i jego pomocnika Jana Gawrońskiego. Budowa została sfinansowana z funduszy pochodzących ze składek kolejarzy i pasażerów zatrzymujących się na stacji Granica oraz na wniosek komitetu budowy kościoła, który wystąpił z prośbą do Rady Towarzystwa Drogi Żelaznej Warszawsko – Wiedeńskiej o wsparcie finansowe również z bezzwrotnej pomocy finansowej tegoż Towarzystwa.
Pozytywne rozpatrzenie prośby oraz udzielenie bezzwrotnej pomocy finansowej przez Towarzystwo Drogi Żelaznej Warszawsko – Wiedeńskiej pozwoliło podjąć decyzję o budowie kościoła. Pierwsze wykopy pod fundamenty kościoła zostały wykonane w kwietniu 1892 r. W maju tego samego roku aktu poświęcenia kamienia węgielnego dokonał biskup Kielecki ks. Tomasz Teofil Kuliński. W stanie surowym kościół został postawiony do końca 1892 roku, jednakże prace wewnętrzne trwały jeszcze kilka lat. Koszt budowy kościoła wraz z wyposażeniem wynosił 26 753 rubli. Administracyjnie parafia Granica była wówczas filią parafii Zagórze.
Neogotycka świątynia wówczas pw. Zmartwychwstania Pańskiego i Świętych Apostołów Piotra i Pawła została pobłogosławiona 1 listopada 1894 r. z upoważnienia Konsystorza Generalnego Diecezji Kieleckiej przez ks. Józefa Dotkiewicza.
Kościół jest niewielką jednonawową świątynią, wybudowaną z cegły oraz sztucznego kamienia, zamkniętą krótkim pięciobocznym prezbiterium. We wnętrzu na uwagę zasługują fragmenty dawnego neogotyckiego wyposażenia m.in. organy z 1896 r. zbudowane przez Adolfa Homana, figuralne i ornamentalne witraże, chrzcielnica, obraz św. Józefa, wieczna lampa, krucyfiks oraz ława kolatorska.
Na cześć zawiadowcy stacji Adama Dziewulskiego w przedsionku kościoła została wmurowana tablica pamiątkowa ufundowana przez rodzinę zmarłego. Po przeciwnej stronie wmurowana jest tablica pamiątkowa z podobizną ks. Józefa Niewiarowskiego, pierwszego kapelana tutejszego kościoła ufundowana przez miejscowych parafian.
Wspólnota parafialna została erygowana jako samodzielna parafia pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła dopiero 28 maja 1924 r. przez biskupa kieleckiego Augustyna Łosińskiego. Pierwszym proboszczem został ks. Bolesław Stradowski. W skład jej terytorium wchodziły: osada kolejowa w Maczkach, Niemce (Ostrowy Górnicze), Feliks, Stare Maczki, Cieśle, Wągródka, Piernikarka.
Obecnie terytorialnie parafia swoim zasięgiem obejmuje: Maczki, Stare Maczki, Kolonię Wągródka, Kolonię Cieśle.
Święto patronalne (odpust parafialny): 29 czerwca – św. Apostołów Piotra i Pawła.
Obecnie prezbiterem w parafii jest ksiądz proboszcz Krzysztof Szybalski.
Poprzedni proboszczowie: ks. Bolesław Stradowski, ks. Jan Kucek, ks. Stanisław Kaciuba, ks. Jan Jaworski, ks. Michał Sudoł, ks. Władysław Golis.
Z parafii pochodzą (kapłani, siostry i bracia zakonni): ks. Stefan Kowalski, ks. Józef Mokryński, ks. Jan Wajs, s. Aleksandra Gazda.
Kapłani pochowani na cmentarzu przynależącym do parafii: ks. Jan Kucek, ks. Stanisław Kaciuba, ks. Jan Jaworski.
źródło:
http://diecezja.sosnowiec.pl/236,-sosnowiec-maczki,-parafia-pw.-swietych-apostolow-piotra-i-pawla
http://www.klubmaczki.pl/klubmaczki/maczki/kronika-parafialna
parafiamaczki 